ارتوپدی بخشی از دانش پزشکی است که بر روی اختلالات سیستم حرکتی انسان متمرکز میباشد و همه تلاش تیم درمانی بر آن است که کیفیت زندگی بیمار را به سطح مورد انتظارش برگردانند.بوعلی سینا; افتخار ایرانیان، دربیش از یکهزار سال پیش بر اهمیت حرکت و سلامتی انسان در قالب جملات زیر تاکید داشت:«حرکت، حرارت غریزی را برمیانگیزد و مواد زائد را از بدن بیرون میبرد. بدن را قوی میگرداند و هضم را نیکو میسازد. کسی که عادت به حرکت دارد، کمتر بیمار میشود و عمرش درازتر میگردد.» قانون در طب، جلد اول، فن اول، مقاله سوم، فصل «در تدبیر بدن به حرکت و سکون» «تندرستی نعمتی است که تا باقی است شناخته نمیشود و چون زایل شود، شناخته گردد، نگاه داشتن صحت برتر است از بازگرداندن آن پس از زوال» قانون در طب،جلد اول، فن اول، مقاله اول، فصل «در تدبیر صحت»
با شروع میانسالی و با افزایش سن، بافت های بدن و در مقیاس میکروسکپی، تاروپود بدن که الیاف کلاژن نامیده میشود; شروع به تغییرات ساختاری کرده و آسیب پذیری آن بیشتر میشود. الیاف کلاژن همه بافتهای استخوانی، غضروفی، عضلانی، تاندونی و لیگامانی را میسازند.
وزن بالا یا چاقی و سرپا ایستادن های طولانی به علت فشارهای مکانیکی از ریسک فاکتورهای مهم آسیب به مفاصل و سائیدگی غصروف های آن می باشند. داشتن زمینه ژنیتکی یا خانوادگی، تخریب بافتها را زوتر از سن مورد انتظار فراهم می آورد؛ ولی با کاهش وزن و ورزشهای اصلاحی میتوان اثرات ژنتیکی را کاهش داد.
به دنبال ورزش گیرندهها مکانیکی (Mechanoreceptors) که در مفاصل، عضلات و تاندونها قرار دارند تحریک شده و سیگنال الکتریکی به مغز یا نخاع می فرستند. مغز نیز سلولهای ترمیمی را به سوی سیگنال دریافت شده میفرستد. همچنین تمرین های صحیح ورزشی اتصالات مولکولی الیاف کلاژن را ارتقاء داده و از تخریب و شکنندگی بیشتر آنها جلوگیری به عمل میآورد. ممکن است با رعایت و انجام موارد فوق، همچنان تخریب بافتهای اسکلتی- عضلانی ادامه داشته باشد و راهی بجز بازسازی از طریق جراحی باقی نمانده باشد.
در مواردی جراحی توصیه میشود که هیچ یک از روشهای غیرجراحی جواب نداده، و کیفیت زندگی و سلامتی بیمار روز به روز کاهش میابد. در صورتی که بیمار پذیرای عمل جراحی نباشد، افزایش ناتوانی حرکتی موجب افزایش وزن و چاقی شده؛ و ریسک بیماری های قلب و عروقی و پوکی استخوان را بالا می برد.همچنین با بالا رفتن سن ِ بیمار و کاهش کارآیی سیستم ایمنی بدن، ریسک عفونت، که بزرگترین نگرانی جراح و بیمار میباشد; نیز بالاتر می رود. ترمیم و بهبودی زخم جراحی در سنین پایین تر بیشتر دیده میشود.
