این جراحی براساس دانش امروز بشر یکی از بزرگترین جراحی های زانو و به عنوان پایانی ترین سرنوشت آرتروز و سرانجامِ سائیدگی مفصل زانو شناخته می شود. اگر چه به آن تعویض مفصل گفته می شود; ولی در جراحی اولیه (primary TKA)، ساختار اصلی مفصل حفظ شده و فقط سطوح معیوب مفصلی برداشته می شود و بجای آن سطوح مفصلی فلزی از جنس تیتانیوم با پوشش کروم کبالت با سیمان استخوان چسبانده می شود. در بین این دو سطح فلزی، پلیمر سختی شبیه به عملکرد منیسک برای پایداری و جلوگیری از فرسایش فلز، کار گذاشته می شود.
میزان رضایتمندی پس از جراحی، اگر جراح دوره های لازم یادگیری را سپری کرده باشد و از تجربه کافی در چالشهای در پیش رو برخوردار باشد و همچنین شرایط محیطی، مانند استانداردهای اتاق عمل و اصول استریلیتی، در بهترین سطح قرار داشته باشد; براساس آمارهای بهترین مراکز دنیا از ۸۵ تا ۹۵ درصد ذکر شده است.
در کنار فاکتورهای بالا شرایط بیمار فاکتور بسیار تعیین کننده ای خواهد بود.
داشتن بیماری های زمینه ای مانند دیابت طول کشیده و کنترل نشده ( Hb A1c > 7.5 )، مصرف داروهای سرکوب کننده ایمنی و کهولت سنی به علت ضعف سیستم ایمنی، همگی از ریسک فاکتورهای این جراحی محسوب می شوند.
البته بعضی از بیماران سن فیزیولوژیک کمتری نسبت به سن تقویمی شان دارند.
در نهایت بیشتر بیماران، پس از جراحی به سطح بسیار بالاتری ا ز کیفیت زندگی می رسند. نقطه ایده آل در جراحی تعویض مفصل زانو برای ما، رسیدن به توانایی های حرکتی دریک انسان سالم است; مانند پیاده روی بدون درد روزانه نیم تا یک ساعت، دویدن آهسته تا متوسط، کوه پیمایی با شیب ملایم تا متوسط می باشد.
البته برای رسیدن به دو سطح حرکتی اخیر, نیازمند به بازتوانی اسکلتی-عضلانی می باشد و بیمار بایدبه صورت پیگیر و پایدار ورزش های کششی و قدرتی زانو و اندام های تحتانی را بر اساس راهنمایی های پزشک معالج انجام دهد.
