پای پرانتزی که در اصطلاح پزشکی به آن ژنوواروم و تبیا وارا گفته می شود، یک ناهنجاری راستایی، در اندام تحتانی می باشد که علت آن می تواند، از تغییر راستا یا محور مکانیکی در تنه استخوان ران تا بخش مفصلی آن و استخوان ساق در زانو (متافیز و اپی فیز) و یا در تنه استخوان ساق باشد.
علت آن ممکن است، اختلال صفحه رشد در دوران رشد کودک باشد;که گاه به صورت ژنتیکی دیده میشود.
شکستگی های تنه استخوان یا نزدیک به سطح مفصلی نیز از علتهای آن به شمار می آید.
در دوران میانسالی یا کهنسالی به دلیل تخریب غضروف سطوح مفصلی زانو یا فرو نشست استخوان در سطح داخلی مفصل، این دفرمیتی دیده می شود.
گاه در ورزشهایی مانند فوتبال که از سنین پایین کوک به صورت فعال به آن می پردازد پای پرانتزی بیشتر دیده می شود;در صورتی که مراجعه در اوج سنین ورزشی (۱۵ تا ۳۰ سالگی) باشد، عمل جراحی اصلاحی موجب پایین آمدن سطح ورزشی شده و در این ورزشکاران حرفه ای توصیه نمی شود.
از نظر ظاهر ِ راستا و رسم محور مکانیکی به فرم های خفیف، متوسط، شدید و گاه بینابینی تقسیم میشود.
بیشتر موارد نوزادی تا دو سالگی در طی رشد اصلاح میشون;ولی اگر تغییرات خاص رادیولوژی و یا بهبود نیافتن ِ تدریجی دیده شود، از ارتوز یا بریس های ارتوپدی فنی کمک گرفته می شود.
در سنین نوجوانی بویژه پیش از بلوغ به خوبی با عمل های جراحی کوچک در سطح صفحه رشد می توان به اصلاح دست یافت.
عمل های جراحی در بزرگسالی از آنجایی که تابهبودی و جوش خوردگی استخوان، نیاز به یک بازه زمانی ۳ تا ۶ ماهه میباشد، و در طی این مدت ناتوانی زیادی برای بیمار ایجاد میشود;بیشتر در جوانان بین ۲۰ تا۴۰ سال که چار دفرمیتی شدید هستند، و ورزشکار حرفه ای نمیباشند; توصیه میشود.
به علت وسعت عمل اصلاحی که در استخوان ساق بیمار باید انجام شود;در بیماران بالای ۵۰ سال و کاهش فضای مفصلی، ترحیح داده میشود که اصلاح دفرمیتی با عمل جراحی نهایی ِتعویض مفصل انجام می شود.
